Deze post linkt naar mijn vorige post: Waarom onzekerheid de enige manier is om duidelijkheid te krijgen

De illusie van duidelijkheid

Iedereen zegt dat je "duidelijk" moet zijn voordat je begint.
Maar duidelijkheid is niet het begin van beweging.
Het is het resultaat ervan.

En de waarheid?
Onduidelijkheid is niet de vijand. Het is de weg.
Hoe langer je het probeert te elimineren, hoe langer je vast blijft zitten.

We behandelen helderheid als zuurstof. Iets essentieels voordat we springen.
Maar meestal gebruiken we het als een schild.
Reden om uit te stellen.
Een rationeel masker voor angst.

Angst om het verkeerd te doen.
Angst om beoordeeld te worden.
Angst om niet genoeg te zijn.

Dus blijven we waar we zijn.
Overdenken. Een overplanning. Te goed voorbereid.
Wachten op vertrouwen om te verschijnen voordat we handelen.

En we bewegen nooit.

Wat is er in gevaar als u niet handelt

Je zult maanden, misschien zelfs jaren wachten op een perfect plan.
Wachten om zeker te zijn.
Wachten om je klaar te voelen.

Maar duidelijkheid werkt niet zo.

Wachten op het vertraagt alleen het enige dat het creëert.
Beweging.

Carl Rogers, een van de meest gerespecteerde psychologen van de vorige eeuw, zei het eenvoudig:

“De merkwaardige paradox is dat als ik mezelf accepteer zoals ik ben, ik kan veranderen.”

Helderheid werkt op dezelfde manier.

Je wacht niet tot het begint.
Je verdient het door te verhuizen voordat je je er klaar voor voelt.

Het perfecte plan is een leugen

We hebben een formule verkocht gekregen.
Maak het duidelijk.
Maak een plan.
Uitvoeren.
Win eens.

Klinkt schoon. Voelt slim aan.
Maar het is niet hoe iets echts werkt.

Op het moment dat het leven terugdringt, vallen de plannen uit elkaar.
En als dat gebeurt, verdubbelen de meeste mensen.
Ze gaan ervan uit dat het plan gewoon niet gedetailleerd genoeg was.
Dus plannen ze harder.

Maar het probleem was nooit de visie.
Het was het gebrek aan beweging.

Dwight Eisenhower Zei het het beste:

“Plannen zijn nutteloos. Maar planning is onontbeerlijk.”

Planning helpt. Maar het aanbidden van duidelijkheid?
Dat is gewoon angst in een labjas.

Mijn obsessie met duidelijkheid

Jaren geleden wilde ik een bedrijf beginnen. Eigenlijk zeven.
Ik ging helemaal op onderzoek uit.
Ik heb modellen gebouwd. Het opstellen van voorspellingen. Ontworpen logo's.

Elk idee voelde solide aan.
Ze zagen er allemaal goed uit op papier.

En ik heb geen van hen gelanceerd.

Waarom?

Omdat ik bang was.
Bang dat ze zouden floppen.
Bang dat ik zou floppen.
Bange mensen zouden erachter komen dat ik het niet allemaal had uitgevogeld.

Ik hield me vast aan duidelijkheid omdat het veilig voelde.
Omdat ik er slim uitzag.
Maar de waarheid? Ik verstopte me voor het werk.
Het emotionele risico om het te proberen.

Dus bleef ik in beweging zonder vooruitgang.
Duidelijkheid kwam nooit.

Duidelijkheid is niet gevonden. Het is gebouwd.

Dit is het deel dat de meeste mensen missen.
Er is geen duidelijkheid. Jij bouwt het.

Het verschijnt als je dat doet.
In actie. In wrijving. In feedback.

Dit gebeurt wanneer u op Publiceren klikt voordat u er klaar voor bent.
Als je zegt wat je echt bedoelt, zelfs als je stem trilt.
Wanneer je de stap zet voordat het pad duidelijk is.

Barry Schwartz, die schreef De paradox van de keuze, ontdekte dat hoe meer we nadenken over opties, hoe minder duidelijk we worden.

Duidelijkheid komt niet voort uit meer denken.
Het komt van het snijden door het lawaai met actie.

De Clarity Loop

Zo werkt het eigenlijk:

Onduidelijkheid – Je voelt je vast, onzeker, overweldigd
Beweging – U handelt hoe dan ook, zonder garanties
Terugkoppeling – De wereld reageert, of je darmen wel.
Duidelijkheid – Nu zie je wat past en wat niet

Actie creëert inzicht.
Helderheid volgt op moed.
Overdenken is gewoon angst in een mooiere outfit.

Wat we echt vermijden

Meestal is onduidelijkheid geen logisch probleem.
Het is een emotionele.

Wat als ik probeer te falen?
Wat als ik niet ben wie ik dacht dat ik was?
Wat als ik tijd verspil of mijn gezicht verlies?

Dat is waar we ons eigenlijk voor verstoppen.

Dus bufferen we met meer planning.
Met strategie. Met spreadsheets.

Maar Kierkegaard Ik had gelijk:

“Het leven kan alleen achterwaarts worden begrepen. Maar het moet vooruit worden geleefd.”

We proberen dat om te draaien.
Om vooraf voldoende zekerheid te krijgen dat we ons nooit verloren hoeven te voelen.
Verdwalen is een deel van de weg.

Daar begint het pad.

Je volgende hoofdstuk is in beweging

Het gaat niet alleen om duidelijkheid.
Het gaat om vertrouwen.

In jezelf.
In je vermogen om door de mist te lopen.
In het idee dat er geen duidelijkheid wordt gegeven. Het is verdiend.

Jean-Paul Sartre geloofde dat er geen betekenis werd gevonden. Het wordt gecreëerd door keuze.
En dat is precies hoe duidelijkheid werkt.

Je wacht niet om te ontdekken wie je bent.
Je bouwt het door te kiezen wie je wilt worden.
In beweging.

Duidelijkheid is niet het toegangspunt.
Het is de beloning.

Ik worstel nog steeds met duidelijkheid.
Elke keer als ik in iets groters stap, komt de mist terug.

Maar ik zie het nu anders.

Ik wacht niet om me klaar te voelen.
Ik ga uit van waarden.
Van intuïtie.
Van eerlijkheid naar mezelf.

En terwijl ik me voortbeweeg, ontmoet helderheid me waar ik ben.

Wat nu?

Als u hebt gewacht om “duidelijk te worden”, is dit uw teken.

Niet springen zonder na te denken.
Maar om een kleine, eerlijke stap te zetten.

Niet omdat je zeker weet dat het juist is.
Maar omdat het echt is.

Zo groeit het vertrouwen.
En vertrouwen wordt de grond waar alles stoutmoedig wordt gebouwd.

Jouw uitdaging

Pak een pen.
Schrijf op wat je hebt omcirkeld.
Het idee dat je hebt onderzocht.
Het project dat je blijft uitstellen.

Vraag jezelf nu af:

Wat is de kleinste eerlijke stap die ik vandaag kan zetten?

Doe het dan.

Niet omdat je weet dat het werkt.
Maar omdat het aan jou is om te doen.

En morgen?
Doe het nog een keer.

Duidelijkheid zal komen.
Omdat jij het geschapen hebt.